Μπορεί σήμερα να είναι κάτι πολύ φυσιολογικό για όλους μας και καθόλου παράξενο, αλλά το 1994 πιστέψτε μας, δεν ήταν! Αν λοιπόν βρισκόσασταν στη Σάντα Κρούζ το 1994 και καθόσασταν μπροστά στον υπολογιστή σας, θα μπορούσατε να ανοίξετε το πρόγραμμα περιήγησης σας και να παραγγείλετε μία πίτσα online.
Στις αρχές του 1990, η Pizza Hut ξεκίνησε ένα πείραμα. Δημιούργησε το PizzaNet, το οποίο ήταν ένας τρόπος να δει, αν η online πώληση είχε μέλλον. Η ιδέα προήλθε από τον τότε ιδιοκτήτη της Pizza Hut στη Σάντα Κρούζ και υλοποιήθηκε από μία ομάδα προγραμματιστών της επιχείρησης Santa Cruz Operation (SCO).
Καθώς επρόκειτο για ένα πείραμα, η ιστοσελίδα που κατασκευάστηκε ήταν αρκετά απλή εμφανισιακά, όμως παρείχε αρκετές λειτουργίες. Οποιοσδήποτε χρήστης μπορούσε να μπει στο pizza.net και να συμπληρώσει τη φόρμα με την πίτσα της επιλογής του, τη διεύθυνσή του και τον αριθμό του τηλεφώνου του. Έτσι, τόσο απλά, μία πίτσα θα του παραδιδόταν σπίτι του! Μπορεί το διαδίκτυο να μην είχε σχεδιαστεί για αυτό το σκοπό ακριβώς, όμως δεν έπαυε να σημαίνει ότι αυτό ήταν κάτι εκπληκτικό για εκείνη την εποχή.
Το συναρπαστικό με αυτό το project ήταν ότι σχεδιάστηκε και υλοποιήθηκε το 1994. Αυτό το κατέστησε έναν από τους πρώτους χιλιάδες ιστοτόπους που ανέβηκαν στο διαδίκτυο. Τα προγράμματα περιήγησης μόλις που ήταν σε θέση να υποστηρίξουν εικόνες σε σειρά παραταγμένες και ο αριθμός των χρηστών του διαδικτύου ήταν ένα μικρό ποσοστό του πληθυσμού. Εκείνη την εποχή, το διαδίκτυο μόλις πρόσφατα είχε καταφέρει να ξεπεράσει τον κόσμο των ακαδημαϊκών και των ερευνητικών εργασιών και να φτάσει σε ένα σημείο όπου οι άνθρωποι άρχισαν να βρίσκονται σε διαδικτυακές κοινότητες, δημοσιοποιώντας έτσι την ψηφιακή τους ταυτότητα.
Η ιδέα αυτή ήταν πολύ καινούρια. Τις πρώτες μέρες του διαδικτύου κάποιοι άρχισαν να υποστηρίζουν ότι το μέλλον μας θα κυριαρχηθεί από την τεχνολογία και ότι σύντομα θα ζούσαμε σε έναν κόσμο όπου η ψηφιακή μας ζωή θα ήταν απλώς μια προέκταση της πραγματικής μας ζωής. Ο ιστός ήταν παγκόσμιος και έτσι θα μπορούσε κανείς τουλάχιστον να φανταστεί μια εποχή όπου τα πάντα παντού θα ήταν διαθέσιμα κατά παραγγελία και με το πάτημα ενός κουμπιού. Φυσικά, αυτά ήταν κυρίως θεωρητικές σκέψεις που δημοσιεύονταν σε περιοδικά και σε ιστολόγια. Δεν είχε υπάρξει ακόμη μια πραγματική υλοποίηση της έννοιας. Τότε ήρθε αυτός ο ιστότοπος που πουλούσε πίτσα στο διαδίκτυο. Ήταν πιθανότατα το πρώτο πράγμα που πουλήθηκε ποτέ στο online (αν και αυτό είναι ένα γεγονός που αμφισβητείται λίγο). Ήταν η άμεση υλοποίηση ενός οράματος που υπήρχε από τις πρώτες κιόλας ημέρες του παγκόσμιου ιστού.
Η τεχνολογία πίσω από το PizzaNet ήταν αρκετά υποτυπώδης. Ο ιστότοπος είχε μία φόρμα αρκετά περίπλοκη, αλλά καλά δοκιμασμένη από τις πρώτες κιόλας μέρες. Περιείχε ένα εξατομικευμένο μενού με μία λίστα με υλικά πίτσας και αναψυκτικά. Όταν ο χρήστης υπέβαλλε τη φόρμα, τα δεδομένα πήγαιναν σε έναν κεντρικό διακομιστή της Pizza Hut στη Γουιτσίτα και στη συνέχεια αναμεταδίδονταν πίσω στην τοποθεσία της Pizza Hut στη Σάντα Κρούζ.
Αυτό γινόταν μέσω μιας σύνδεσης στο διαδίκτυο που είχε εγκατασταθεί ειδικά για να λαμβάνουν μηνύματα σχετικά με τις παραγγελίες. Για να διασφαλιστεί ότι η παραγγελία δεν ήταν φάρσα, ένας υπάλληλος τηλεφωνούσε για να επαληθεύσει την παραγγελία και ο πελάτης στη συνέχεια θα μπορούσε να πληρώσει την πίτσα κατά την παράδοσή της, όπως ακριβώς θα έκανε και με την τηλεφωνική παραγγελία.
Παρακάτω μπορείτε να δείτε μία μεταγενέστερη έκδοση του μενού της Pizza Hut.
Υπήρχαν πολλές νέες ιδέες και σκέψεις σχετικά με το πού θα μπορούσε να φτάσει η PizzaNet και τι θα μπορούσε να είναι. Το τι έγινε μετά όμως το ξέρετε! Μερικά χρόνια μετά την έναρξη της λειτουργίας του ιστότοπου, ο παγκόσμιος ιστός εξερράγη και σχεδόν τα πάντα μπορούσαν να αγοραστούν και να πωληθούν διαδικτυακά. Έτσι έγινε φυσικά και με την αγορά πίτσας και ο κόσμος ξέχασε σε μεγάλο βαθμό την PizzaNet.
Έχουμε ξεπεράσει κατά πολύ την παραγγελία πίτσας στις μέρες μας. Το τεχνοκρατικό όραμα του μέλλοντος που έσπειραν και διέδωσαν οι πρώτοι χρήστες του διαδικτύου, έχει λίγο πολύ ξεπεραστεί σε αυτό το σημείο. Αλλά αυτό που είναι ενδιαφέρον για το PizzaNet, είναι ότι αντί να επανεφεύρει μια έννοια για την ψηφιακή της εκδήλωση, σε μεγάλο βαθμό απλά καθρέφτισε την πραγματικότητα. Παρά το γεγονός ότι το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μας βιώνεται διαδικτυακά αυτές τις μέρες, εξακολουθούμε να βρίσκουμε την ανάγκη να διαφοροποιήσουμε την online ζωή μας από αυτό που συμβαίνει στην πραγματική ζωή. Σαν να πρόκειται κατά κάποιο τρόπο για δύο διαφορετικές πραγματικότητες. Αν ακολουθούσαμε το παράδειγμα της PizzaNet, ίσως να βρισκόμασταν σε έναν κόσμο όπου οι δύο αυτές πραγματικότητες ήταν λίγο πιο συγχωνευμένες. Όπου το ένα συναλλάσσεται με το άλλο. Όπου ένας άνθρωπος σας καλούσε στο τηλέφωνο για να βεβαιωθεί ότι όλα είναι σωστά. Αντ’ αυτού, παραγγέλνουμε online, πληρώνουμε online, αλληλεπιδρούμε online και μετά επιστρέφουμε στην “πραγματική μας ζωή”.